27.01.2020 dr Łukasz Androsiuk wygłosił wykład pt. Twórczość Krzysztofa Zanussiego.
Po wykładzie obejrzeliśmy film "Eter"
Wykład oraz projekcja filmu w ramach projektu AP Wiedzieć, Umieć, Chcieć

Życie i twórczość Krzysztofa Zanussiego
Urodził się w rodzinie inteligenckiej włoskiego pochodzenia[2]. Jedyne dziecko Wandy z d. Niewiadomskiej i Jerzego Zanussich[3].
Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim (1955–1959) i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1959–1962). Równocześnie działał w amatorskim ruchu filmowym. W latach 1962-1966 studiował na Wydziale Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi.
Od 1980 jest kierownikiem artystycznym zespołu, a następnie dyrektorem Studia Filmowego „Tor”. W latach 1971–1983 był wiceprezesem
Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a od 1987 członkiem Komitetu Kinematografii. Jest autorem kilku książek (teoria filmu, scenariusze filmowe,
felietony, wspomnienia). Publikował też w miesięczniku psychologicznym „Charaktery”. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Od 2002 Wiceprzewodniczący Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.
Jest wykładowcą Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, Collegium Civitas w Warszawie oraz Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pełni funkcję przewodniczącego Rady Programowej i wykładowcy Akademii Multi Art w Krakowie[4][5]. Jest honorowym przewodniczącym włoskiego festiwalu Popoli e Religioni – Terni Film Festival oraz propagatorem założenia sieci inter-religijnych festiwali europejskich, w skład której wchodzą: Terni Film Festival we Włoszech, festiwal Sacrofilm Zamość, w Polsce oraz Journées Cinema et Réconciliation w Notre Dame de La Salette, we Francji. Osobie i twórczości Krzysztofa Zanussiego poświęcono dwa filmy dokumentalne: Struktura człowieka (1989, reż. Grażyna Banaszkiewicz)[6] i Niepokój (2004, reż. Krzysztof Tchórzewski)[6].

Fabularne filmy pełnometrażowe
1969: Struktura kryształu
1970: Życie rodzinne
1971: Za ścianą
1972: Iluminacja
1974: Bilans kwartalny
1976: Barwy ochronne
1978: Spirala
1980: Kontrakt
1980: Constans
1982: Imperatyw
1984: Rok spokojnego słońca
1988: Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest...
1992: Dotknięcie ręki
1995: Cwał
2000: Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową
2014: Obce ciało
2018: Eter
Nagrody m.in.

1971: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za twórczość artystyczną;
1982: Nagroda specjalna jury za film Imperatyw na MFF w Wenecji
1984:
Złoty Lew na 41. MFF w Wenecji za film Rok spokojnego słońca
Nagroda Państwowa I stopnia za osiągnięcia w dziedzinie filmu kinowego i telewizyjnego
1985: Nominacja do Złotego Globu za film Rok spokojnego słońca
1987: nagroda „Lumière” przyznawana przez Włoskie Stowarzyszenie Autorów Teatralnych i Filmowych za całokształt twórczości w dziedzinie filmowej
1991: Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii dla producentów filmowych
1996: Nagroda specjalna jury na festiwalu filmowym w Tokio za film Cwał
1998: „Nagroda Ostatnich Lat XX Wieku” przyznawana przez Międzynarodową Grupę Lektury w San Miniato
2001: nagroda za całokształt twórczości w Przeglądzie „Febiofest” w Pradze
2004: tytuł doktora honoris causa KUL[7]
2013: tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego[9]
2016: tytuł Człowieka Pojednania i Pokoju[10]
2019:
Orzeł, Nagroda za Osiągnięcia Życia[11]
„Platynowe Lwy” – nagroda na 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za całokształt twórczości[14]
Odznaczenia